به سراغ من اگر می آیید،
پشت هیچستانم‌.
پشت هیچستان جایی است‌.
پشت هیچستان رگ های هوا، پر قاصدهایی است
... كه خبر می آرند، از گل واشده دورترین بوته خاك‌.
روی شن ها هم‌، نقش های سم اسبان سواران ظریفی است
كه صبح
به سر تپه معراج شقایق رفتند.
پشت هیچستان‌، چتر خواهش باز است‌:
تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،
زنگ باران به صدا می آید.
آدم این جا تنهاست